илмӣ ва тадқиқотӣ

Зиндагӣ. Яъне чӣ? Солҳои тўлонист, ки инсонҳо, бахусус ашхоси мутафаккир дар бораи сарфаҳм рафтан ба маъно ва муҳтавои ин вожа ва ин падида фикр мекунанду андеша меронанд. Аммо ҷавобҳо ва хулосабарориҳо гуногунанду қонеънакунанда. Чунки зиндагӣ худ як муамоест сарбаста ва дорои ҳазорҳо паҳлў.

Зиндагӣ он  аст, ки ҳар як инсон дар куҷое, ки хоҳад ва ти тавре, ки хоҳад бипўшад. Албатта, дар чаҳорчўби қонунҳои ҷории кишварию байналмилалӣ. Аммо ин тарзи зиндагӣ, ки бо маънои томаш зиндагии воқеӣ аст, ба 

теъдоди хеле кам андар  ками инсонҳо муяссар мегардад.

Ду рӯз қабл дар сомонаи худ мо мактуби кушоди устод Садриддин Айнӣ ба профессор Додоҷон Тоҷиевро интишор дода будем. Ин номаро забоншиноси маъруф Давлатбек Хоҷаев дар китоби худ “Инсони комил ва олими фозил”, ки ба ҳаёт ва фаъолияти профессор Додоҷон Тоҷиев бахшида шудааст, чоп карда буд.  Нома бидуни шарҳ чоп шуд ва дар идомаи мутолиаи китоби Давлатбек Хоҷаев мо посухи суоли чаро устод Айнӣ ба унвони Тоҷиев ин гуна нома навиштро пайдо кардем, ки дар зер меорем.

ЛУҒАТИ ДЕҲОТӢ ВА ТАҚРИЗИ УСТОД БА ОН

Соли 1971 буд. Дар пажўҳишгоҳи забону адабиёти АИ Ҷумҳурӣ

Мақолаи Шуморо дар газетаи «Коммунист Таджикистана « (чоршанбе 9 январи соли 1952, № 7(1657) дар бораи танқиди луғати русӣ-тоҷикӣ хондам. Мақола аз ҷиҳати илмӣ-танқидӣ асосан пурра аст ва таланти баланди соҳиби худро ва инчунин дониши васеи ўро дар забони русӣ равшан нишон медиҳад.

Ман аз ҷиҳати бемориам

Тақвим ин маълумотномаи чопӣ ё электроние мебошад, ки ба сифати роҳнамо ё дар шакли ҷадвал оварда шуда, дар он рўйдодҳои муҳим - рўзҳои ид, санаҳои муҳими сиёсию иҷтимоӣ ва иқтисодию фарҳангӣ инчунин  ҳаёту фаъолияти шахсони алоҳида ба  қайд гирифта мешавад. Тақвимҳо  аз рўи намуд  рўимизӣ, деворӣ, электронӣ, тавсифӣ,  намоишӣ ва армуғонӣ  мешаванд. Аввалин «Тақвими ҷашн ва санаҳои муҳими РСС  Тоҷикистон»-ро

Анри Дюран ном нависандаи франсавӣ пули ҳаққи қалами гирифтаашро гум кард. Ҳодиса ба интишор сохтани асари навбатии ў алоқа дошт. Зеро асари охирини Анри Дюран «Аз кисабурон эҳтиёт бошед!” ном дошт.

***   ***   ***

Ин ҳодиса ягона нест. Одам ба чунин қудрат

Ин китобча, ки муаллифон Қ.Қаҳҳоров, Т.Мирзоев ва Д. Бобоазизов монография номидаанд, ҳамин сол чоп шудааст ва тавре аз номаш ҳам пайдост як дастури илмиву пажӯҳишӣ дар бораи помидор мебошад.

Дар монографияи мазкур дар бораи гузаштан ба ҳимояи самаранок ва тараққиёфтаи интегратсионӣ (дар муқоиса бо усули ҳимояи кимиёвӣ) бо ҳашаротҳои асосии помидор, пеш аз ҳама чуқур омўхтани омилҳое, ки аз ҳисоби интенсификатсияи истеҳсоли кишоварзӣ ба миён меояд, хеле зарур мебошад, оварда шудааст. Инчунин ҳимояи интегратсионӣ дар асоси қайди шумораи ҳашароти зараррасон, муҳити экологии