Дар ҷониби мағрибии шаҳри Тирмизи Ӯзбекистон вайронаҳои Кампиртеппаи қадим воқеъ аст. Кампиртеппа шаҳри азими давлати Бохтар буд. Бунёди вай ба садаҳои III-II-и пеш аз мелод мансуб аст ва то садаи II-и мелодӣ ободу ороста буд. Барои таҳқиқи ин шаҳри вайронаи кўҳан тобистони соли 1982 ҳафриёти археологӣ гузаронида шуда буд. Заҳмати археологҳо зоеъ нарафт. Онҳо аз зери деворҳои фурўрафта бисёр нишонаҳоро аз рўзгори одамони қадим дарёфт карданд. Дар байни
Акнун дар боби ин бигӯем, ки чаро Искандари Мақдуниро бо Куруши Кабир «иваз кардаанд»? Бинобар шаҳодати сарчашмаҳои таърихии юнонӣ Искандари Мақдунӣ парвардаи мактаби Арастуи файласуф аст. Арасту Искандарро ҳанӯз дар айёми хурдсолӣ бо илми таърих, аз ҷумла таърихи Эрон, ки он замон дар авҷи шукӯҳу азамат буд, ошно карда буд. Зиёда аз ин таърихнигороне чун Ҳеродот, Ксенофонт ва Ктесий роҷеъ ба воқеаҳо ва корномаҳои шоҳони Ҳахоманишӣ осори ҷолибе навишта буданд. Шоҳзода Искандар дар овони туфулият бо шахсияти нахустимператори ҷаҳон Куруши Кабир шинос гардида буд ва зоҳиран орзуи чун Куруш бузург шу-данро дар дили худ мепарварид. Бо ҳамин орзу ӯ ҷойнишини Филипп ва соҳиби тоҷу авранги мулки Мақдуния шуд ва ба маҳзи расидан
Имрўз кас вақте, ки ба таърихи маориф, илм, адабиёт ва фарҳанги халқи тоҷик дар таърихи 95 соли гузашта менигарад ва дар чигуна шароит, бо чӣ душвориҳо ва бо чӣ фидокориҳо оғоз намудани фаъолияти аввалин муассисаҳои илмӣ, аввалин фидоиёни ин майдонро ба хотир меоварад, дили кас бо як ҳисси фаровони миннатдорӣ ва сипасгузорӣ аз он бунёдгарони
Ҳамватанони азиз!
Муҳтарам аъзои Маҷлиси миллӣ ва вакилони Маҷлиси намояндагон!
Ҳозирини гиромӣ!
Дар ин лаҳзаҳои пурифтихор бо камоли эҳтиром ва муҳаббату садоқати фарзандӣ ба тамоми мардуми шарифи Тоҷикистон ва ҳамватанони бурунмарзиамон,