Аз сари субҳ дар Китобхонаи миллӣ рӯзи ободкорӣ эълон шуд.
Баҳор ба поён мерасад ва тобистони гарм меояд. Агар гулҳоро хуб нигоҳубин накунанд, аз беобиву ташналабӣ хеле ба зудӣ пажмурда мешаванд. Ва он талошҳои ободкориҳо дар гузашта ҳама баръабас мераванд.
Имрӯз зарур омад бештар бехи буттаву гул ва дарахтон об резанд. Оби ҷӯйбор на ба ҳама қисматҳо илоҷи рафтан дорад. Аз ин рӯ бо сатилҳо об овардану бехи гулу буттаҳо рехтан дозим шуд.
Яке аз рӯзҳои моҳи май, аниқтараш 18-уми май Рӯзи ҷаҳонии бузургдошти Ҳаким Умари Хайёми Нишопурист. Дар ин рӯз, ки мусодиф ба таваллуди олими бузур мебошад, дар сар то сари олам, бахусус дар он маконе, ки Хайёмро мехонанд, рӯзи бузургдошти адибро таҷлил мекунанд.
Аз омадан набуд гардунро суд,
В-аз рафтани ман ҷоҳу ҷалолаш нафузуд.
В-аз ҳеч касе низ ду гӯшам нашунуд,
К-овардану бурдани ман аз баҳри чӣбуд?
Дар барномаи навбатии “Дастони моҳир”-и Шуъбаи кӯдакон ва наврасон мавзуъи баҳс ва тасвир Рӯзи кӯдакон буд.
Рӯзе қабл омӯзгорон ба хонандагон супориш дода буданд, ки дар бораи Рӯзи ҷаҳонии ҳифзи кӯдакон фикр андеша ронанад ва барои рӯзи дигар омода бошанд. Ҳадаф аз ин супориш он буд, ки кӯдакон фурсати андеша дошта бошанд, то битавонанд ин рӯзро тасаввур кунанд, ки чӣ рӯз аст.
Рӯзи дигар мураббиён аз бачаҳо дар бораи ин рӯз
Ангезаи ёд аз адабиётшиноси маъруф Ҳамроқул Шодиқулов хабари чопи китоби ёдномаи ӯ дар шаҳри Тошканд шуд. Дар остонаи Рӯзҳои фарҳангии Ҷумҳурии Ӯзбекистон дар Тоҷикистон нашриёти “Янги нашр”-и шаҳри Тошканд ёдномаи Ҳамроқул Шодиқуловро бо номи “Нишони некномӣ” бо сифати баланд аз чоп баровард. Китоб бо ибтикори номзади илми филология Амина Шарофиддинова рӯйи чоп дидааст ва он аз
Доктори илмҳои филологӣ, профессор Холиқ Мирзозода аз ҷумлаи пуркортарин олмони соҳа буд. Аз худ мероси гаронбаҳое боқӣ гузоштааст ва китобу мақолоташ имрӯз ҳам дар макотиби олии кишвар мавриди истифодаи донишомӯзон қарор дорад.
Холиқ Мирзозода на танҳо ба таҳқиқи равандҳои рушди адабиёти муосир машғул буд, балки худ ҳам повесту роман менавишт.