нигаҳдории депозитарӣ

«Помир. Тоҷикистон. Осиёи Миёна» қимати баланди илмӣ дошта, ба олимон ва мутахассисоне, ки дар самтҳои гуногуни хоҷагии халқи мамлакат, доир ба илмҳои табиӣ, таърих, тиб, бостоншиносӣ ва ғайра корҳои илмӣ-таҳқиқотӣ мебаранд, ҳамчун сарчашмаи боэътимод метавонад мавриди истифода карор гирад.

Миллати тоҷик ва сарзамини иқоматгоҳи он таъриху тамадуни куҳан дошта, борҳо аз ҷониби олимону таҳқиқотгарон ва институҳои илмии ҷаҳонӣ мавриди омўзишу таҳқиқ қарор гирифтаанд. Сарзамини Тоҷикистон чун биҳишти рўи замин, зебогиҳо ва бойгариҳои табиии фаровонро дар худ

Як нуқтаро иброз ба маврид аст, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат дар яке аз суханронҳояшон хело хуб қайд карданд: «Дар баробари номҳои муқаддаси Модар – Ватан номи пуршарафи китоб ҷойгир карда шавад».

Имрузҳо саҳми ҷавононро дар ҳар як соҳаҳои гуногуни хоҷагии халқи мамлакат мебинем яке дар соҳаи илму техника, дигаре соҳаи фарҳангу

Китоб  ҳамчун шиносномаи шоистаи ҳар як халқу миллат  барои поку бегазанд нигоҳ  доштани забони модарӣ ва рушди он, таҳкиму тавқият ёфтани ҳуввияти миллӣ ва худогоҳию худшиносии  ҳар як фард нақши бузург дорад.

Эмомалӣ  Раҳмон

Халқи мо аз  қадим китобдору китобхон буд  ва ин анъанаро  бояд ҳифз карда, идома бидиҳем.

Шуъбаи нигоҳдории депозитарӣ яке аз сохторҳои асосии Китобхонаи миллии Тоҷикистон буда, фаъолияти он дар самти хадамоти китобдорӣ ҳифзу нигоҳдории асарҳои нодир ва иҷрои дархостҳои хонандагон нигаронида шудааст. Айни замон дар махзани шуъба асарҳои нодир аз қабили хулоса ва натиҷаҳои корҳои илмӣ-таҳқиқотӣ доир ба таърих, фарҳанг ва этнографияи Тоҷикистон, матбуоти даврии

Фазои фаъолияти китобхона метавонад манбаи ташаккули одоби муошират ва яке аз омилҳои самаранокии раванди хизматрасонӣ бошад. Ба китобхона хонандагони дорои фарҳанги гуногун ташриф меоранд. Бинобар ин китобдоронро зарур аст, ки худ дорои фарҳанги баланди муошират бошанд, то дар ташаккули фарҳанги хонандагон таъсир расонида тавонанд.

Тавассути фарҳанги миллатҳо тамоми мавҷудоти модиву маънавӣ ба мо намоёну дастрас мешавад. Бинобар ин фарҳангро принсипи эҷодии ҳаёти шахс ва тамоми ҷамъият номидаанд. Фарҳанг тамоми паҳлуҳои ҳаёту

Библиография бахшида ба Тоҷикистон дар солҳои 20-30 – юми асри ХХ бештар аз тарафи олимон, сайёҳон ва библиографони рус анҷом мепазируфт. Танҳо баъди пайдоиши китобхонаҳои шаҳрӣ ва шўъбаҳои библиографии он дар ҷумҳурӣ фаъолияти касбии библиографӣ роҳандозӣ гардид ва барои ба низом даровардани фаъолияти китобхонаҳо ва хусусан шуъбаҳои библиографӣ аз китобхонаҳои бузурги ИҶШС, аз ҷумла китобхонаҳои шаҳри Ленинград (Санкт-Петербурги