Ҳамагӣ чанд рӯз пеш асареро бо номи “Чӣ гуна китоб бихонем?” муаррифӣ карда будем. Касоне ин матлаби хеле кутоҳро агар то ҳол нахонда бошанд, метавонанд ИН ҶО ворид шаванд. Муаллифи ин асари боарзиш Мортимер Адлер ва Чарлз Ван Дорен буда, аз ҷониби мутарҷими эронӣ Муҳаммад Саррофи Техронӣ аз забони англисӣ ба забони форсӣ тарҷума шудааст. Китоб аз форсӣ баргардон ва зери назари доктори илмҳои таърих, профессор Н.У.Ғаффорӣ чоп шудааст.
Кормандони Медиатекаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дастурҳои библиографии “Ормони миллат: Роғун – бузургтарин сарбанди асри нав’’ ва қисмати якуми китоби “Роҳнамо ба хотири сулҳи пойдор ва фардои нек – Андарзнома”-ро, ки бозгўкунандаи талошҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳри расидан ба сулҳу суботи пойдор дар кишвар мебошад, ба
Ниёгони мо яке аз кўҳантарин тамаддунҳои ҷаҳониро офаридаанд, ки бар пойдевори «пиндори нек, гуфтори нек, ва кирдори нек» устувор буд. Гузашта аз ин, онҳо низоми мукаммали давлатдорию идоракунӣ, санъати асили меъморию шаҳрсозӣ, тарзи мутаммадину оқилонаи муносибати байни миллатҳо, эҳтироми озодии мазҳабу равияҳои гуногун ва риояи оинҳои мухталифи динӣ, инчунин ҷараёну мактабҳои гуногуни илмию фалсафиро ба мерос гузоштаанд. Тоҷикон дар фосилаи дарози таърих бо ҳусни тадбир, ақлу дониш ва хиради азалии худ дар корҳои давлатдорӣ нақшаи барҷаста бозида, бо фарҳанги оламшумул ва забони шево дар баробари нигоҳ дошта тавонистани ҳастии худ, дар рушди густариши тамаддуни ҷаҳони сахми арзанда гузоштаанд.
Шоири ватансарои тоҷик Бозор Собир тўли нимаи дуввуми солҳои асри гузашта ашъори шоирони маъруфи хориҷиро аз қабили Абай, Ҷорҷ Байрон, Апполиннер Гийом, Пабло Неруда, Расул Ғамзатов, А.А. Пушкин, А.А. Фет, Сергей Есенин, Сергей Граховский, Семён Липкин, Хосе Рисал ва дигаронро тарҷума намудааст, ки дар адабиёти муосири тоҷик дар самти тарҷумаи бадеӣ намунаи беҳтарини тарҷумаҳо ба шумор мераванд. Таҳлилу баррасиҳои тарҷумаҳо нишон доданд, ки арзиши бадеии ин тарҷумаҳо аз ашъори худи Бозор Собир камтар набуда, шоир бо тарҷумаҳои худ дар адабиёти
«Китоб ҳамчун шиносномаи шоистаи ҳар як халқу миллат барои поку бегазанд нигоҳдоштани забони модарӣ ва рушди он, таҳкиму тақвият ёфтани ҳувияти миллӣ ва худогоҳиву худшиносии ҳар як фард нақши бузург дорад».
Эмомалӣ Раҳмон.
Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун давлати
Замоне мерасад, ки хатми доникада мо ҳамсабақонро аз ҳам ҷудо мекунад. Ва аз ҳоло дилрешам, гумон мекунам он рӯзҳои хуши бо ҳам буданҳо солҳо хаёламро тарк нахоҳад кард. Ва ёд дорам, рўзе, ки ба ин Донишкада аввалин қадами худро гузошта будам ва орзуҳое, ки дар дил мепарваридам.
Гўё ман як шамъе будам, ки дар тўли ин солҳои донишандўзӣ омўзгорони бомаърифату бофарҳанг он шамъро фурўзон карданд, яъне маро дар олами илму
