Профессор Абдунабӣ Сатторзода, адабиётшинос ва дўсти наздики Нависандаи халқии Тоҷикистон Сорбон мегӯяд, “устод Сорбон бо синамогарон ва коргардонҳо алоқаи хуб доранд. Ману Сорбон бисёр ҳодисаҳоро шоҳид будем, вале вақте ҳамон воқеаро дар китоби устод мехонам, ҳайрон мешавам” Профессор Абдунабӣ Сатторзода, ки
Имрўз дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо ширкати ҷамъе аз донишмандон, коршиносон, рӯзноманигорон рўнамоии дастурҳои библиографии Назри Яздон, Боқӣ Раҳимзода, Гулназар Келдӣ, Фазлиддин Муҳаммадиев, «Тоҷикистон дар адабиёти ҷаҳон (1986-90)», «Тақвими санаҳои ҷашнии Ҷумҳурии Тоҷикистон», ки ахиран мунташир шуда буданд, баргузор гардид. Дар маҳфил ҳамчунин муовинони диретори Китобхонаи миллӣ
Ин китоби дарсии амалӣ зимни методикаи суннатии фалакхонӣ мурратиб гардидадаст. Методикаи суннатии устод-шогирд ба назарияи пўшидаи муқом (парда) такя карда, заминаи илмӣ-методии санъати касбии фалакхониро ташкил медиҳад. Китоби дарсии амалӣ дар омўзиши қонунҳои асосии он – муқом, зарб ва композитсия (таълиф, муқомбандӣ) дар асоси қавоиди мактаби суннатии устод-шогирд сохта шудааст.
Китоби дарсӣ барои истифода дар таълиму иҷроиши фалак тавсия дода мешавад. Дар мақолаи аввалини он, ки “Хиради фалаку фалакхонӣ” ном дорад, мехонем: “Омўзиш ва пажўҳиши
22 юми январ дар Китобхонаи миллӣ бо ташаббуси Шуъбаи илмӣ-тадқиқотӣ семинари илмӣ-оммавӣ таҳти унвони «Маърифати китобдор» баргузор гардид. Чорабиниро директори Муассисаи давлатии «Китобхонаи миллии Тоҷикистон», доктори илмҳои педагогӣ, профессор Файзализода Ҷумахон Хол ҳусни оғоз бахшида, қайд намуд, ки Китобхонаи миллии Тоҷикистон ҳамчун маркази илмӣ-методӣ ва
«Ёдгори дил» маҷмўаи тозаи ашъори Ҳоҷиб аст иборат аз ғазал, мухаммас, маснавӣ ва ғайра. Чунон ки аз жанри шеърҳои маҷмўа бармеояд, муаллифи он дар ҳавои сухани чакомасароёни гузашта ва шеъру адаби форсии тоҷикӣ хома меронад ва чакидаҳои онро ҳамчун таровишҳои андешаю эҳсоси хеш ба мардум пешкаш мегардонад.
Оҳангу ҳавои сухани шоир майл ба сухани пирони маърифат, соликони роҳи ҳақиқат дорад. Дар шеъри ў нақшу таъсири шоирони суфӣ ва орифони раҳсипори мулоқоти Худоро ба хубӣ эҳсос намудан мумкин аст. Махсусан дар ғазалҳои Ҳоҷиб маънию мазмунҳои орифона хеле зиёданд. Шоир завқу салиқаи хешро дар атрофи
Дар ин асари воқеан бунёдӣ, муаллиф ба рушди бемайлони омўзиши таъриху фарҳанги аҳди сомониён дар таърихнигории миллии замони истиқлолияти комил диққати махсус дода, дастовардҳои илмӣ ва дурнамои омўзиши масъаларо пешниҳод кардааст. Дар ин замина муҳаққиқ бо далелҳои муътамаду раднопазир кўшиши ақидаи беасоси ононе, ки бо ғараз мақоми меҳварии сокинони азалии Осиёи Марказӣ – тоҷикон ва ҷойгоҳи давлати Сомониёнро дар тамаддуни Шарқ зери шубҳа гирифтанӣ мешаванд, комилан ботил намудааст.
Дар муаррифи китоб омадааст, ки “Рисолае, ки акнун ба
