нигаҳдории китоб

  Мувофиқи далелҳои мутахассисон қариб 40-50%-и одамоне, ки ба бозиҳои компютерӣ завқманд ҳастанд, ҷиноятро дар олами виртуалӣ пайдо мекунанд ва аз 20 – 30%-и онҳо дар сарҳади вобастагии равоншиносӣ (психологӣ) қарор доранд.  Равоншиносон тасдиқ намуданд, ки вобастагӣ ба бозиҳои компютерӣ нисбати дигар вобастагиҳои ба мо маълум ба монанди тамокукашӣ, нашъамандӣ, нўшокиҳои спиртӣ ва ғайра зуд пайдо мешавад. Ба ҳар яки мо маълум аст, ки ҳодисаҳо бесабаб намешаванд. Мубталои вобастагии равонӣ (психологии) бозиҳои компютерӣ шудан ҳам сабаб ва омилҳои

  Феҳиристу картотека дар китобхона ду вазифаи муҳимро иҷро мекунад: якум, ин дар шакли лахта инъикос намудани захираи китобхона, ки дар массиви пайвастаи тағйирёбии нашрҳо пешниҳод мешавад; дуюмӣ ин кушодани бисёрҷанбаю  то ҳадди имкон пурраи мазмуни нашрҳои мушаххас. Яъне феҳрист осори мавҷударо яклухт 

Нақш ва мақоми китоб баробари пешрафти босуръати ҷаҳони имрўза ҳамчун сарчашмаи таҳаввулоти маънавию фарҳангӣ ҳамвора боло меравад. Миллати сарбаланди тоҷик ба китобдорию китобхонӣ аз қади­мулайём аҷр мегузошт ва қаламу дафтару девонро ҳамчун гавҳараки чашм эҳтиёт менамуд, барояш китоб бонги бедорию ҳушёрӣ буд. Тоҷикон онро беҳтарин ҳамнишину ҳамроз, сарчашмаи ақлу хирад, омўзгори беминнат мешуморанд, «аниси кунҷи танҳоӣ» ва «фурўғи субҳи доноӣ» медонистанд.

Ҳар гоҳе, ки шахс ба Китобхонаи миллии Тоҷикистон ворид мегардад, гўё ба дунёи зебою рангин ва сеҳрангези он ворид мешавад, ба он

Ҳастии инсоният ва сарнавишти он фалсафаи ибратомўз мебошад. Инсон дар ҳаёти худ ба мушкилиҳо ва бурдбориҳои гуногун рў ба рў мегардад. Яке аз сабабҳои асосии мушкилоти ҷойдошта, ки дар баробари гирдоби кашмакашиҳои низоъҳои сиёсию иҷтимоӣ, ба ҳатарҳои экологӣ низ дучор гаштааст. Бе об зиндагӣ пойдор буда наметавонад. Аз қадимулайём дар китобҳои динӣ низ об чун манбаи асосии ҳаёт дониста мешавад. Чорунсур дар ҳаёт муқаддасанд: об, хок, оташ, бод, ки тамоми мавҷудоти олам ба онҳо эҳтиёҷ доранд. Модоме, ки асоси зиндагии ҳамаи мавҷудоти олами обро медонем, пас вазифадорем, ин маъхази бузургро чун асоси ҳастӣ, чароғи равшани­диҳан­да, созгори дунёи ҳастӣ эҳтиром намоем, тозаву

Дар Арманистон ҳаштумин семинари байналмилалӣ, ки ба технологияи нави ҳифзи осори чопии таърихӣ бахшида шуда буд, ба анҷом расид. Ширкаткунандагони он ба ҳамкориҳои бештари иктобхонаҳо ҷиҳати ҳифзи осори ниёгон таъкид карданд.

Дар осорхонаи Матендарами Ҷумҳурии Арманистон VIII–умин семинари байналмилалӣ «Ҳофизаи таърих. Технологияи навтарини

Падару модарон вазифадоранд, ки ба таълиму тарбияи фарзандони худ на фақат дар давраи омодагӣ ба имтиҳоноти дохилшавӣ, балки аз хурдсолии онҳо машғул шаванд, яъне ба масъалаи таълиму тарбияи фарзандон ҷиддӣ муносибат кунанд ва барои босаводу соҳибмаърифат шудани онҳо ҳеҷ чизро дареғ надоранд.

Эмомалӣ Раҳмон