Дар нашриёти "Ирфон" китоби нави сиёсатшинос, Абдуллоҳи Раҳнамо бо номи «Эмомалӣ Раҳмон-Пешвои миллат»:ҷанбаҳои назариявӣ ва амалии масъала» ба нашр расид.
Номзади илмҳои сиёсӣ Абдуллоҳи Ҳакими Раҳнамо, сардори Раёсати таҳлил ва ояндабинии сиёсати хориҷии Маркази тадқиқоти стратегии назди Президенти Тоҷикистон, дар муқаддимаи китоби худ навиштааст...
Чунин ном дорад китобномае, ки дар таҳияи Шариф Комилзода, Директори Пажуҳишгоҳи фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Тоҷикистон ахиран чопхонаи “ЭР-граф” бо дастгирии Раиси ҶСК “Ориёнбонк” Ҳасан Асадуллозода ба нашр расонидааст.
Абдуҷаббор Раҳмонзода, академики Академияи илмҳои Тоҷикистон, доктори илмҳои филологӣ, профессор дар мақолаи худ бо номи “Бозтоби симои Пешвои миллат дар адабиёти тоҷик” менависад: “Ҳар як давраи таърихӣ ба арсаи сиёсат шахсиятҳои замони худро мебарорад, ки минбаъд адабиёт фаъолият ва корнамоиҳои ӯро ҳамчун оинаи равшани ҳаёт инъикос менамояд. Дар оғози солҳои навадуми асри бист ва аввали асри 21 ҳамин гуна симо Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба шумор рафта, тамоми дастовардҳо ва пешрафтҳои соҳаҳои мухталифи иқтисоди миллӣ ба фаъолият, заҳмати шабонарӯзӣ, кӯшишу ибтикори ин фарзанди фарзонаи миллат алдоқаманд мебошад. Ин шахсияти барҷастаи таърихӣ тавонист, ки Тоҷикистони
Китоби мазкур дар таҳияи муҳаққиқони тоҷик Баҳром Раҳматов ва Идибек Шехимов соле пеш дар шаҳри Хуҷанд интишор ёфт.
«Муқаддимаи Камолшиносӣ» фарогири муҳимтарин аснод, маълумот ва таҳқиқот дар мавриди рўзгору ашъори Шайх Камоли Хуҷандист. Китоб барои ҳар нафаре, ки дар ҷодаи камолшиносӣ таҳқиқ анҷом медиҳад, манбае муҳим ва раҳнамое судманд мебошад.
Хоҷа Камоли Хуҷандӣ аз шуарои бузурги форс-тоҷик буда, дар соли 1321 дар шаҳри Хуҷанд дида ба ҷаҳон кушода аст. Ҷавонияш дар зодгоҳаш гузашта ва маълумоти ибтидоиро низ дар он ҷо омӯхтааст. Сипас , таҳсили улумро дар шаҳрҳои Самарқанду Шош давом додааст.
Вай дар ҳузури устодон аз китоби машҳури Саккокӣ «Мифтоҳ», ки дар он айём асоси таълими забон ва адабиёт ба шумор мерафт, «Ал-кашшоф»-и Замахшарӣ, «Матолеъ», «Мисбоҳ» ва ғайра дарс омӯхтааст.
Камол пас аз сафари ҳаҷ ба Макка, дар шаҳри Табрез
Китобест аз профессори зиндаёд Абдулманнон Насриддини Хуҷандӣ. Дар ҳаҷми 512 саҳифа соле пеш дар Хуҷанд ба нашр расидааст.
Марҳум Абдулманнон Насриддин аз ҷумлаи маъруфтарин пажуҳишгарони осори адабиёти классикии тоҷик буд, ки хеле бармаҳал дида аз олам баст.
«Тазкираи шуарои Хуҷанд»-и ӯ муҳимтарин ва ҷомеътарин таълифест, ки дар заминаи маърифати суханварони Хуҷанд ба қалам омадааст. Китоб дар шинохти мақоми донишмандони тоҷик дар ташаккули илму адаби ҷаҳонӣ, таҳаввули назму насри форси тоҷикӣ, мероси нодири илмӣ- адабӣ, заминаҳои илмӣ дар таълифи таърихи ҷомеи адабиёт ва фавоиди дигар манбаи хеле арзишманд мебошад.
Китоб барои адабиётшиносон, муҳаққиқони таъриху фарҳанги миллӣ ва ҳамаи дилбастагони маърифат нукоти тозаву омўхтаниро арза медорад.
Профессор Абдулманнон Насриддин муаллифи 25
Китоби Феридун Ибни Аҳмади Сипаҳсолор, бо номи “Рисолаи Сипаҳсолор” бидуни шак яке аз қадимтарин ровиёни зиндагиномаи Мавлоно Мавлавии Балхист, ки ахиран дар Хуҷанд интишор ёфтааст.
Аз вуҷуди ин рисола хеле пештар сарчашмаҳо хабар медоданд, вале дар Тоҷикистон бо хати имрӯз тоза нашр шуд.
Муаллиф мегӯяд муддати чандин сол муриди Мавлонои Балх будаву аз файзи суҳбат ва дониши вай баҳраҳо бурдааст. Он чизе навиштаааст, худ шоҳиди он буда ва дар нақли Сипаҳсолор пажуҳишгарони осору зиндагии Мавлоно хеле кам афкори зидду нақизро пайдо кардаанд.
Таърихи таълифи ин китоб дақиқ мушаххас нест, вале чун Сипаҳсолор муриди Мавлои Рум буд, яқинан онро замоне таълиф кардааст, ки аз даргузашти пираш муҳлате нагузаштааст.
Бисёре аз муҳаққиқони осори Мавлоно аз ин рисола ба унвони муътамадтарин ...
Ин китоб дар Хуҷанди бостон нашр шудааст ва мураттибонаш мегӯянд чароғи раҳнамоест, ки аз равғани андешаи муаллими бузурги инсоният - Шайх Саъдӣ мунаввар гаштааст. «Достонҳои далангез аз Бўстон»-и Шайх Саъдӣ» барои ҳамагон, чӣ пиру чӣ ҷавон, фоидаҳои фаровон дорад.
Раҳнамои судмандест барои худшиносии инсон ва дарёфту пизириши маърифату ахлоқи нек.
Шайх Саъдӣ аз шоирони маҳбуби ҷаҳон аст ва тарҷумаҳои осораш, аз ҷумла “Гулистон” ва “Бӯстон” ба забонҳои мухталифи аврупоӣ ва осиёӣ арза шуда ва низ ғазалиёт ва қасоиди ӯ ба маҳофили адаби Мағрибу Машриқ роҳ ёфтааст.
Мегӯянд вақте аввалин бор “Гулистон” ва “Бӯстон”-и Саъдӣ ба забони лотин тарҷума шуд, яке аз кашишони масеҳӣ пас аз мутолеаи он чунин тасаввур карда буд, ки ин китоб мутаъаллиқ ба яке аз паёмбарони Бани Исроил аст, ки асараш тоза пайдо шудааст.
