Санъати коғазсозӣ, яке аз ҳунарҳои қадимии тоҷикон буда, дар гузашта дар шаҳрҳои Бухоро, Самарқанд, Балх, Ҳирот,Чорҷўй, Хуқанд ва ғайра маъмул буд. Устоҳои коғазгар анвои коғазҳоро истеҳсол намуда, ба кишварҳои дигар содир мекарданд. Вале дар сарчашмаҳои таърихӣ ва ҷуғрофӣ аз тавсифи коғази самарқандӣ бештар сухан рафтааст, ки он тақрибан аз асри XVIII инҷониб дар Осиёи Марказӣ маъмулу машҳур будааст. Яке аз асарҳои қадимтарини
Иқдоми даъват ба Китобхона ва китоб идома дорад.
Баъд аз зуҳри имрӯз, панҷшанбе чанд тан аз кормандони шуъбаҳои маркетинг ва менеҷменти фаъолияти китобдорӣ, чорабиниҳои фарҳангӣ ва Маркази такмили ихтисос ба мактабҳои № 36, 39, 63, 64,48 ва 49-и пойтахт рафтанд ва аз муҳассислини ин макотиб даъват карданд, ки ба китобхона оянд.
Маъмурияти ин мактабҳо иқдоми Китобхонаи
Сафири Ҷумҳурии Қазоқистон Нурлан Сейтимов аз Китобхонаи миллии Тоҷикистон дидан кард ва дар ҷараёни ошноӣ бо ин боргоҳи маърифат 42 номгӯй китоби ноширони Қазоқистонро туҳфа кард.
Дар суҳбат бо масъулини Китобхона дипломати қазоқ аз ҷумла гуфт, ки Тоҷикистон ва Қазоқистон муштаракоти зиёди фарҳангӣ доранд ва дар гузашта иртибот миёни адибони ду кишвар хеле қавӣ буд. Баргузории рӯзҳои ададбиёти ду кишвар
