Дар ҳақиқат, устод Абўабдуллоҳи Рўдакӣ омўзиши фарҳангро на танҳо барои насли имрўза зарур, балки дар оянда ба он эҳтиёҷ доштан ва омўхтани инсонҳоро низ таъкид кардааст. Фарҳанг, ки аксандози маънавиёти инсон ва маҳсули тафаккури одамист, дар навиштаҳо ифода меёбад. Навиштаҳо аз қадим муқаддасанд, зеро зарра-зарра ба ҳам омада ҷилдҳои китобҳоеро тартиб додаанд, ки дар онҳо таъриху иҷтимоиёт, иқтисодиёти мо ва билохира, тамоми бурду бохти