Пажуҳиши арзишманд аз торихи китоб ва хат
Нашр шуд 2015-11-08 23:11
Чун нависам васфи лаълат, нома гулбандӣ бувад,
Дафтаре бошад, агар коғаз самарқандӣ бувад.
Ин танҳо як байтест, ки ҳикоят аз қаламу китобу коғаз мекунад. Ин ин гуна байтҳову қитъаҳо, шеъру ғазал, ки китобу коғаз ва хату қаламро васф кардаанд, бешуморанд. Ин миллат аз қадим китобдору китобхон буд. Торихи аввалин китоб, чун ровии сарнавишти миллати форс реша ба ҳазорсолаҳои дур дорад. Торихе, ки бо вуҷуди навиштаҳову гуфтаҳои зиёд ҳамоно ногуфтаву нонавишта боқӣ мондааст. Ҳар пажуҳише дар ин самт сурат гирифтааст, ҳамоно ноқис аст, чун дар ҳар навишта мебинем, ки паҳлуҳои дигар ифшо мешаванд, аз зери чанги асрҳо китобҳои нав пайдо мешаванд, ки дар сабки нигоришу ороиш шигифтангезтар аз пешиниёнанд. Пас ин торихи хеле муассир...
Башарият, ҷаҳони имрўз дар марҳалае қарор доранд, ки онро сиёсатмадорону ҷомеашиносон, донишмандони соҳаҳои мухталифи илму фарҳанги ҷаҳон, махсусан кишварҳои ғарбӣ, давраи бархўрди тамаддунҳо ва ё бо калимаи боз ҳам серистеъмолтар - ҷаҳонишавӣ - меноманд.
