Зарфи панҷ моҳи соли ҷорӣ 226 ҳазору 120 нафар хонандагон вориди толорҳои хониши Китобхонаи миллӣ шуда, 177 ҳазору 570 нусха китоб фармоиш додаанд.
Дар ин муддат ба 2 ҳазору 672 унвонҷӯ кормандони китобхона 2167 китоб пешниҳод кардаанд.
Дар панҷмоҳаи аввали соли 2018 теъодои
Рўзи ҳифзи кўдакон ҷашни байналмилаллӣ мебошад, ки аз соли 1950 инҷониб таҷлил мегардад. Тоҷикистон чун узви ҳамин ҷомеаи байналмилалӣ ҳамасола ин рӯзро ҷашн мегирад.
Дар ин чорабиниҳо беҳтарин расмҳо ва аксҳои кўдакон ба тамошо гузошта мешаванд, консертҳои идона ташкил мегардад. Кўдак дар ҷомеаи мо тоифаи соҳибимтиёз аст ва ҳуқуқи муайяне дорад. Ҳукумати мо ғамхорӣ ба кўдакро вазифаи бисёр муҳим ва аввалиндараҷа медонад ва ҳама чизи беҳтарини мамлакат пеш аз ҳама ба кўдакон бахшида мешавад. Тарбияи хуб дар боғча, таълими ҳамаҷониба дар мактаб ва оила таъмин карда мешавад.
“Оила дар фарҳанги мардуми куҳанбунёди тоҷик ҳамчун ниҳоди муқаддас эътироф гардидааст, зеро беҳтарин арзишҳои инсонӣ, аз қабили муҳаббату садоқат, самимияту вафодорӣ ва ҳамдигарфаҳмиву таҳаммулгароӣ маҳз дар оила ташаккул меёбанд”.
Эмомалӣ Раҳмон
Оила чун асоси ҷамъият, дар ҷомеаи муътамаддин
Ҳунари гўлдўзи аз нимаи дуюми асри 19 инҷониб бо ёрии мошинаҳои махсуси дарздўзи инкишоф ёфта, он дар ҳар миллату халқият сабку усули махсусеро дорост. Гулдўзии тоҷикӣ дар назди ороишгар ва бинанда як ҷаҳон образҳои нотакрори шоиронро аён месозад.
Ҳунарҳои мардумии тоҷик хеле зиёданд.Чи ҳунарҳои зебо дорем, ки ҳар кадомеро достонест. Адрасбофӣ, бофандагӣ, зардўзӣ, гулдўзӣ, гилембофӣ, гаҳворасозӣ, танўрсозӣ, кашфдўзӣ, дуредгарӣ, заргарӣ, наботпазӣ, қолинбофӣ,
Имрӯз ҳам мо саҳифаи таърихи гузаштаи худро варақ мезанем ва назаре ба 73 соли пеш меандозем. 73 сол пеш сокинони Тоҷикистон низ чун миллионҳо бошандагони кишвари паҳновари Иттиҳоди Шӯравӣ аз шунидани хабари пирӯзӣ дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ ва шикасти комили фашизми Олмон табли шодӣ зада буданд.
Дар ин ҷанг бештар аз 20 миллион нафар сокинони
1 май
