шуъбаи хизматрасонӣ

Беҳтарин ёри вафодор китоб аст, китоб...

Рўзҳои 20 ва 22-уми моҳи ҷорӣ дар идомаи силсиламулоқотҳо барои даъвати хонандагон ба Китобхона, кормандони шуъбаҳои хизматрасонии библиографӣ автоматикунонии раванди китобдорӣ-иттилоотӣ ба мактабҳои таҳсилоти миёнаи умумии рақамҳоии 72, 74, 75, 76, 77, 78-и шаҳри Душанбе рафтанд.
Дар ин дидору мулоқотҳо асосан хонандагони синфҳои болоӣ ҳузур ёфтанд.
Дар рафти суҳбат бо донишҷўён

Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст

Аз қадимулайём гузашагонамон чор чизро муқаддас мешу­мориданд: об, оташ, хок ва бод. Ин муқаддасот чун мўъҷизаи бебаҳо ва сарчашмаи ҳаёт бароямон азиз аст.  Аммо дар қатори онҳо  мўъҷизаи дигаре  низ ҳаст ва ба онҳо  монандӣ надорад. Ин мўъҷизаи бебаҳо, ганҷинаи сухан ва хазинаи илму донишу маърифат- китоб аст. Китоб мўъҷизаест, ки шабеҳи офтоби зарфишон бо нурҳои зарҳамаш ба олами дилҳо нуру зиё мебахшад. Китоб бо саҳифаву ҳарфу  сатрҳояш дар назар чанд варақ қоғазӣ оддӣ намояд ҳам вале ин аврақ таронаи

Бозомўзии китобдорони навоҳии Кӯлоб

Бо назардошти пешрафти босуръати илму техника ва технологияи муосир  сиёсати кадрии  соҳаи китобдорӣ тақозо мекунад, ки имрӯз ба омода намудани мутахассисони вобаста ба талаботи замона ҷавобгӯ  равона карда шавад. Дуруст аст, ки имрӯз дар ҷумҳурӣ нарасидани  кадрҳои соҳаи китобдорӣ ҳалли худро ёфта истодааст, вале масъалаи ғайритахассус фаъолият намудани аксари кормандони китобхонаҳо ҳанӯз ҳам боқӣ

Бозомўзии китобдорони вилояти Хатлон

Дар ҳақиқат, устод Абўабдуллоҳи Рўдакӣ омўзи­ши фарҳангро на танҳо барои насли имрўза зарур, балки дар оянда ба он эҳтиёҷ доштан ва омўхтани инсонҳоро низ собит кардааст. Фарҳанг, ки аксандози маънавиёти инсон ва маҳсули тафаккури одамист, дар навиштаҳо ифода меёбад. Навиштаҳо аз қадим муқад­дасанд, зеро зарра-зарра ба ҳам омада, ҷилдҳои китоб­ҳоеро тартиб додаанд, ки дар онҳо таъриху иҷти­моиёт, иқтисодиёти мо ва би­лохира тамоми бурду бохти

Истиқлолият аз нигоҳи ман

Дуруст фаҳмидан ва ба умқи ин дастоварди таърихӣ (Истиқлолият) рафтан аз шахс, пеш аз ҳама имони комил талаб мекунад. Инсони комил як умр пайи озодии хеш ҷадал мекунд, ки зиндагии озоду мустақил дошта бошад, то ки дар партави озодӣ фаъолият намуда, истеъдоди хешро баҳри миллату давлати хеш сарф созад. Халқи тоҷик пас аз пош хӯрдани давлати Шўравӣ мустақиллияти комилро ба даст овард, ки ин озодиро таърих ёд надошт ва миллати тоҷик ба кулли ихтиёрманд

Дастури навини хизматрасонии библиографӣ барои китобхонаҳо

Дар шароити кунунӣ, ки ҳама гуна иттилоъ мавқеъ ва қи­ма­ти хосро дорост, мутахассисони соҳаҳои гуногун истифодаи тех­никаю технологияи электрониро ҷиҳати расидан ба ҳадаф хеле му­ҳим мешуморанд. Техникаи муосир имкон медиҳад, ки коркарди босифати иттилоъ бо суръати баланд анҷом ёфта, ба ин васила муш­тариён ба ахбори лозим дар муддати кўтоҳ даст ёбанд.
Таби­ист, ки Китобхона чун маркази муҳими иттилоърасонӣ аз ин ра­ванд наметавонад дар

Страницы