Китобхонаи миллӣ

Чунин ном дорад романи нависандаи маъруфи ҷопон Рю Мураками, ки ба қалами рӯзноманигори шинохт Абдулғаффор Қурбонов тарҷума ва чоп шудааст. Дар муаррифии кутоҳи оғози китоб мехонем:  Рю Мураками, устоди сухан, ки ноумедӣ ва дарди насли азбайнрафтаро васф намудааст, романҳоеро эҷод кард, ки баъд ба афсона мубаддал шуданд. Ин китобест дар бораи фоҷиаи шахсӣ, фалокатҳои воқеӣ, талаби омурзиш, тарсу ҳароси доимӣ, хаёлоти дардовар, ки ҳамқадами муқаррарии қаҳрамонҳо мебошад ва аз худ дар ниҳояти кор ҳиссиёти дардноки сарчархзанӣ боқӣ мемонад.

«Ҷанг дар он сӯи баҳр оғоз меёбад» - ин суруди пур аз истеҳзои бераҳмона, насли аз тахайюлот маҳрумшудае мебошад, ки ақидаҳои нигилистии он ягона роҳи халосӣ дар ҷаҳони бенатиҷа

“Дуруст бинависем” исми китоби донишманди тоҷик, сардабири маҷаллаи “Садои Шарқ” Рустами Ваҳҳоб аст, ки бори дуюм бо иловаву тасҳеҳоти нав соли 2016 чоп шуд. Китоб дастури хубест барои касоне, ки мехоҳанд калимаву ибороти тоҷикиро дуруст нависанд. Ва бидуни шак, имрӯз забони мо шадидан ба ислоҳи иштибоҳот ниёз дорад. Аз баҳсҳое, ки дар шабакаҳои иҷтимоӣ сармезананд, мебинем, ки калимаву ибороти маъмул ва серистеъмол ҳам шакли ғалати навишт доранд.

Чуноне дар саоғози китоб мехонем, “дар ин китоб шумори зиёди иштибоҳоте, ки ба такрор дар матбуот, таълифоти илмию бадеӣ ва гуфтори радиову телевизион ба назар мерасад, баррасӣ гардидааст.

Шоҳи Ошурӣ (Империяи Ошур, ки то асри VII то милод вуҷуд доштааст) дар шаҳри Нинво (Нинво-пойтахти давлати Ошур буд ва дар каронаи дарёи Даҷла, қаламрави имрӯзаи Ироқ қарор дошт. Ин шаҳр соли  612 пеш аз милод ба дасти  ақвоми мод ва бобул-модиҳо ва бобулиён вайрон шуд) китобхонаи подшоҳиро «Кохи ҳикмату андарз» номида, беҳтарин донишмандони замонро ҳамчун  ситорашиносон, риёзидону меъморон,

Парандагони муҳоҷир дар ин ғуруби хамӯш,
Ки абри тира тан андохта ба қуллаи кӯҳ –
Шумо шитобзада роҳии куҷо ҳастед
Кашида пар ба уфуқ так-таку гурӯҳ-гурӯҳ?

Чӣ шуд, ки рӯй намудед бар диёри дигар?
Чӣ шуд, ки аз чамани ошно сафар кардед?
Магар чӣ дарду шиканҷе дар ошён дидед,
Ки азми дашту даманҳои дуртар кардед?

БОБУР МИРЗОИ ТЕМУРӢ дар даврони салатани кӯтоҳи хеш дар Самарқанд аз сӯи Шайбониён се бор дучори ташаннуҷи шадид гашт. Бори охир (соли 1501) ночор шуд, ки аз масири Фалғару Масчо фирор кунад ва дар ин ҳазимат дар деҳкадаи Оббурдони Масчо, дар канори чашма ин абётро аз Шайх Саъдӣ дар санге ҳакк кардааст, ки то имрӯз он навишта ёдгор мондааст:

Шунидам, ки Ҷамшеди фаррухсиришт,
Ба сарчашмае бар ба санге навишт,

Бар ин чашма чун мо басе дам заданд,
Бирафтанд, то чашм барҳам заданд.

Ҳабиб Саид зодаи Душанбест. Дар донишкадаи кишоварзӣ таҳсил кардааст. Ба сифати -кафшергар, челонгар, муҳандис, геолог, технолог, рӯзноманигор, шореҳи сиёсии радио  фаъолият намудааст. Муаллифи китобҳои: "Одамсурате, ки субҳгоҳон пайдо мешавад"(1992 с.), "Итальянец, тетя и Золушка"(2014 с.) – мебошад ва инчунин иштирокчии лоиҳаҳои зиёди адабии интернетӣ ба ҳисоб меравад. Ба забонҳои тоҷикию русӣ эҷод мекунад