Азизқулов Ҷумъабой: олим, тарҷумон, пажӯҳишгари мумтоз
Нашр шуд 2019-06-13 14:44
Вай ҳикоятҳои бисёреро аз адибони халқҳои Шӯравӣ ва хориҷ аз онро ба тоҷикӣ гардондааст. Ба қалами ў инчунин тарҷумаи осори калонҳаҷми нависандагони ҷаҳон тааллуқ доранд (А. Олимҷонов «Армуғони Утрор», 1973; романи «Пайкони Маҳамбет», 1984; повести С. Карнеев «Осмон беғубор буд», 1975; маҷмўаи ҳикояҳои В. Шукшин «Сўҳбати моҳтобшаб», 1981; роман ва повестҳои Т. Ҷумъагелдиев «Фирор», «Чароғ то саҳар фурўзон буд», «Қолин», «Якрав», 1991; повести Т. Пўлодов
Миср Эшниёзовро метавон аз поягузорони шевашиносӣ дар кишвар донист. Аз синни шонздаҳсолагӣ ба кори омӯзгорӣ ҷалб шудааст. Соли 2002 замоне аз олам даргузашт, ки як олими баркамол бо таълифоти зиди муфид буд. Имрӯз ҳам навиштаҳои Миср Эшниёзов дар дастури кории забоншиносон, бахусус шевашиносон қарор доранд.
