Ин мақолаи устод Ҷалол Икромӣ соли 1947 дар “Шарқи Сурх” чоп шудааст. Аслан он тақриз ба аввалин китоби нависандаи ҷанговар Фотеҳ Ниёзӣ аст. Мақола паҳлуҳои гуногуни аввалин нигоштаҳои адиби ҷавонро ба риштаи таҳлил мекашад. Дар зимн Ҷалол Икромӣ чун як навсандаи аллакай баркамолу маъруф баъзе ҳикояҳо, тасвирҳо, ибораҳои адибро ба боди
Истиқлол ба даст овардани Ҷумҳурии Тоҷикистон барои рушди варзиш заминаҳои хуб муҳайё намуд. Ба шарофати сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон варзиш дар Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳамчун омили тансиҳатӣ шуғли дўстоштаи мардумӣ гаштааст ва варзишгарони тоҷик имкон пайдо карданд, ки пайваста дар мусобиқаҳои байналхалқӣ иштирок намоянд.
Муаллифони китоби “Истиқлолият ва варзиш”, ки таърихи
Дар ин китоб муаллиф дар асоси натиҷаи экспедитсияҳои илмӣ ва тадқиқотҳои сотсиологӣ оид ба масоили мубрами касбу ҳунарҳои анъанавии бонувон дар Тоҷикистон маълумот додаст. Муаллифи китоб Лайло Носирова буда, барои омўзишу таҳқиқ ва нигаҳдории унсурҳои фарҳанги ғайримоддии халқи тоҷик мусоидат карда, ба фарҳангшиносон, этнографҳо, фолклоршиносон ва муҳаққиқону коршиносони соҳа пешниҳод мегардад.
Касбу ҳунарҳои халқӣ ҷузъе аз фарҳанги миллӣ буда, барои мардуми тоҷик аҳамияти махсусро касб кардааст. Ҳар як ҳунар эҳтиёҷи иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва эстетикии одамонро қонеъ
Зарфи нӯҳ моҳи охир дар Маркази такмили ихтисоси Китобхонаи миллӣ 299 нафар маҳорати касбии худро такмил додаанд, ки аксари онҳо донишҷўёни макотиби олӣ, коллеҷу литсейҳои пойтахт мебошанд. Ба курсҳои бозомўзии Маркази такмили ихтисос мутобиқи дархости МС «Донишкадаи ҷумҳуриявии такмили ихтисос ва бозомўзии кормандони соҳаи маориф» (7 нафар), Донишкадаи Давлатии Тиҷоратии Тоҷикистон
Сеюмин маҷмуаи шеърҳои Саидаи Зайдулло бо номи «Меҳроби ғазал» ба дасти хонанда расид. Баъди «Паймонаи меҳр» ва «Накҳати бўстони ҷавонӣ» ин севумин маҷмўаи шоираи ҷавон аст.
Саидаи Зайдулло номзади илми филология адабиётшинос, дар шаҳри Душанбе дар оилаи омўзгор ба дунё омадааст. Падараш Зайдулло Зикаев мурабии гуштини тарзи «Дзюдо» буда, модараш Сайлӣ дўзанда аст. Соли 1999 мактаби таҳсилоти миёнаи умумии рақами 11 – шаҳри Душанбе, факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии омўзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айниро хатм какрдааст.
Осорномаи Нависандаи халқии Тоҷикистон, Барандаи Ҷоизаи давлатии ба номи А. Рўдакӣ Кароматуллоҳи Мирзо ба чоп расид. Ин аввалин иқдом дар интишори номгӯи осори адиби хушнависи тоҷик аст, ки бо ибтикори Ҷ. Раҷабов, Ю. Мўсоев (мураттибон); пажўҳши библиографии П. Қадимова, У. Раҷбова, П. Раҷабова; Ш. Солеҳов (муҳаррир); М. Каримов (муҳаррири масъул) дар чопхонаи Сомон-граф интишор ёфт.
Чопи осорнома бо дастгирии молиявии Аълочии фарҳанг ва матбуоти Ҷумҳурии Тоҷикистон, корманди Кумитаи телевизион ва радиои назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Маҳбубаи Саидзод муяссар шудааст.
Кароматуллоҳи Мирзо аз зумраи маъруфтарин адибони
