“Фурӯғи субҳи доноӣ...” ба сони як ҷашнвораи китобу китобхон ба анҷом расид. Дар чаҳорумин субҳи эълони ғолибону анҷоми Озмун сатрҳое хостам нависам, чун тӯли ин рӯзҳо гирифториҳои зиёд доштем ва намешуд ҳамаро вогузоштаву паси роёна нишаст ва эҷод кард. Аммо ҳоло фурсат расид, гузаштаро пеши назар меорам ва меболам, ки мо тавонистем бо як ишораи Пешвои миллат ва амри ӯ Озмунеро оғоз кунему ба поён
Тибқи як анъана ҳар сол Китобхонаи патенти техникии назди Вазорати рушди иқтисод ва савдои Ҷумҳурии Тоҷикистон бахшида ба «Рӯзи китоб» конфронси ҷумхуриявии илмӣ-назариявии баргузор мекунад. Ва имсол низ дар рӯзҳои Ҳафтаи китоб ду нафар аз кормандони Китобхонаи миллӣ дар ҳамин ҳамоиш ширкат намуданд. Ин 6-умин семинари ҷумҳурявии китобдорони ҷавон буд, ки дар
Модар шахси муқаддас аст. Вақте ки симои ў пеши назар меояд, аз чашмони ў, балки аз тамоми ҳастияш нур меборад. Ин нур роҳи ояндаи ҳаётамонро равшан месозад. Зан-модар аз ҳама қиматтарину азизтарин шахс дар олами ҳастист. Мехри беҳамтои модар ба мисли хуршед дар рўз ва мисли моҳтоб дар шаб шуъла мезанад, ки ба тамоми олам саховатмандона нур мепошад, ишқи поки модар ба мисоли чашмаҳо пурҷўшест, ки ташту биёбонро гулистон мекунад.
Бузургон гуфтаанд: «Дар хонае,ки зан–модар
Ривоят мекунанд, ки Худованд накҳат аз гул, нўш аз ангубин, гармӣ аз офтоб, тароват аз борон, шукўҳ аз осмон, борандагӣ аз абр, равшанӣ аз субҳ, зебоӣ аз баҳору хушилҳонӣ аз андалебро қатра-қатра ҷамъ оварду зан офарид, то ҷаҳонро равшвну мунавар гардонаду инсониятро хушбахт.
Модар шахси муқаддас аст. Вақте ки симои ў пеши назар меояд, аз чашмони ў, балки аз
Ширкаткунандагони як мизи мудаввар дар Китобхонаи миллӣ субҳи имрӯз мушкилоти китобхонаҳо дар кишварро ба баҳс кашиданд.
Субҳи имрӯз дар ошёнаи сеюми Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо ташаббуси шуъбаҳои библиографияи миллӣ, хизматрасонии библиографӣ ва шуъбаи абонименти байни китобхонаҳои Китобхонаи миллии Тоҷикистон мизи мудаввар таҳти унвони
Бо вуҷуди ин ба муваффақиятҳои муайяни ба даст овардаи соҳаҳои иттилоотшиносӣ ва библиографияшиносӣ нигоҳ накарда, хизматрасонии иттилоотӣ ба хонандагон ҳамчун яке аз омилҳои муҳими пешрафти минбаъдаи илми китобдорӣ ва оммавӣ гардонидани он дар ҷомеа ба тавсияҳои амалӣ эҳтиёҷ дорад.
Солҳои охир нақши иттилооти илмӣ дар пешрафти
