Солӣ ҷорӣ ба мавлуди профессор Додоҷон Тоҷиев 104 пур шуд, аз даргузашташ 32 сол сипарӣ гардид. Яке аз чеҳраҳои маъруф дар забоншиносии замони Шӯравии Тоҷикистон аст. Муаллифи даҳҳо китобу садҳо мақолаҳои илмиву пажӯҳишист. Шарафи ҳамнишинӣ бо олимони варзидае чун И. И. Зарубин, А. А. Фрейман, Е. Э. Бертельс, И. И. Мешанинов, С. Г. Бархударов доштааст ва аз ликсияву суҳбатҳояшон баҳраҳои комил бардоштааст. Муддати 30 сол сарварии бахши забон дар факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон (ҳоло ДМТ)-ро ба уҳда доштаву даҳҳо тан худро аз шогирдони ростини профессор Тоҷиев медонанд.
Сухан аз устод Баҳриддин Камолиддинов аст. Яке аз маъруфтарин устодон дар риштаи забон, ки умре аз услубшиносӣ дарс гуфтаву даҳҳо китобу садҳо мақола дар бораи забони модарии мо иншо кардаанд. Рӯзи 8-уми октябр устод Камолиддинов ба синни мубораки 84 қадам мегузоранд. Рӯзи 3-уми октябр дар Мизи мудаввари Китобхонаи миллии Тоҷикитсон, ки ба Рӯзи забони давлатӣ бахшида шуда буд, ҳузур ёфтанд ва андешаҳои худро роҷеъ ба
Баъд аз зуҳри имрӯз, 18 - уми сентябр дар толори ошёнаи сеюми Китобхонаи миллӣ бо ибтикори шуъбаҳои тарғиб ва баргузории чорабиниҳои фарҳангӣ ва Конуни забони тоҷикӣ ва омӯзиши забонҳои хориҷии Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо ширкати ҷамъе аз донишмандону пажӯҳишгарон зери унвони “Соҳибқирони шоирон Устод Рӯдакӣ” мизи мудаввар доир шуд, ки ба “Рӯзи Рӯдакӣ” бахшида шуда буд.
Осорхона чист? Ин аввалин суоле буд, ки ба муҷарради ворид шудан ба осорхонаи забони тоҷикӣ ба сарам омад. Дарвоқеъ, чист осорхона ва чаро мо бояд онро дошта бошем?
Осорхона макони хосест, ки дар он маҷмуъае аз осори бостониву санъатӣ ва ашёи боарзишро ба маърази намоиш мегузоранд. Ҳатто ҷомеаи байналмилалӣ ҳар сол як рӯз – 18 майро рӯзи осорхонаҳо эълон кардааст ва
Дар таркиби Конуни забони тоҷикӣ ва омўзиши забонҳои хориҷӣ Осорхонаи таърихи забони тоҷикӣ ташкил дода шуд, ки он яке аз толорҳои ҷолиби Китобхона ба ҳисоб меравад. Дар он тасвири ёдгориҳои қадима, ки яке аз сарчашмаҳои муҳимтарини таърих мебошанд, ба мо дар бораи пайдоиши хат, забон, расму оинҳо, маросимҳои гуногун ва эътиқоди одамони қадим маълумот медиҳад. Инчунин сарчашмаи дигаре, ки ба мо дар бораи таърихи забон ва хати ниёгонамон маълумот
Китоб як рукни муҳими тамаддуни башарӣ ва ҷузъи ҷудонопазири зиндагии инсон аст. Аз ин лиҳоз мардуми олам бо арзи муҳаббату эҳтиром китобҳо, ганҷинаи маънавии ниёгонро дар хазинаҳои миллии хеш ҳифзу нигаҳдорӣ мекунанд, то наслҳои имрўз ва оянда аз онҳо барои рушду камолоти маънавии худ истифода баранд.
Мардуми фарҳангпарвар ва ҳунардўсти тоҷик дар эҷоди китобу китобхона миёни миллатҳо пешрафта ба шумор