Кӯдакону наврасон дар бораи ҳунарҳои мардумӣ чӣ медонанд? Ин суоле буд, ки мураббӣ аз ширкаткунандагони маҳфили навбатии “Дастони моҳир” пурсид. Маълум шуд, ки аксари онҳо хабар доранд, ки аз ҷониби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли равон “Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ” эълон шудааст.
Наврасон дар бораи ҳунарҳои мардумӣ
Тифлон дар китобхона. Оё мо метавонем фарзандони худро ба китоб ҷалб кунем? Метавонем дар замоне, ки компютеру ойфону планшету боз садҳо номгӯ аз комёбиҳои илмиву техникии башар таваҷҷуҳи афтфолро ҳам ба худ кашидааст, онҳоро ба китоб раҳнамоӣ созем? Магар метавонад дар замони рушди коммуникатсия китоб боз ҳам барои инсони оянда “аниси кунҷи танҳоӣ” бошад?
Гуруҳе аз тифлакони мактаб-кӯдакистони рақами
Барои кӯдакону наврасоне, ки субҳи рӯзи чоршанбе меҳмони Китобхонаи миллӣ буданд, дар мавзуъи об чун манбаъи ҳаёт суҳбати шавқоваре доир карданд.
Чорабинӣ “Об-манбаъи ҳаёт” ном дошт ва он бо ибтикори кормандони толори кӯдакону наврасони Китобхонаи миллӣ баргузор шуд.
Бибиҷамоли Самандар ҳозиринро бо ҳикмати об ошно кард ва то кадом ҳад барои зиндагии инсон, ҳайвон ва наботот муҳим будани обро бо лаҳни
