Авасто. Ҷилди аввал
Нашр шуд 2020-07-21 11:13
Таърихшинос ва ховаршиноси рус М. М. Дяконов дар таҳқиқоти хеш «Мухтасари таърихи Эрони бостон» дар бораи таҳрифи истилоҳи ориёӣ (ариш) аз сўи нажодпарастон ба хотири манфиатҳои нажодиашон чунин овардааст: «Нажодпарастон бо истифодаи вожаи ориёиҳо дар баёни ба истилоҳ «нажоди олӣ»-и сохта ва бофтаи худ ин истилоҳро таҳриф кардаанд. Аммо донишмандони асил ҳанўз то оғози Ҷанги ҷаҳонии дуввум аз ин шеваи корбурди истилоҳи мазкур худдорӣ ва дар муқобили чунин истифодаи он эътироз менамуданд». Вай дар идома бо истинод аз ду донишманди олмонӣ меафзояд: «Ҳамин тавр, соли 1939 Э. Ҳертсфелд ва А. Кис чунин навиштаанд:
Китоби дигар аз силсилаи “Тоҷнома” (Тоҷикон дар масири тамаддун) бо номи «Бохтар» аз чоп баромад. Ин панҷумин китоб аз ин силсила буда, дар ду ҷилд таҳия шудааст ва он дар бораи таъриху забон ва фарҳангу тамаддуни гузаштаи мо, хусусан азамати давлати Бохтар ҳикоят мекунад. Китоби мазкур дар силсилаи “Тоҷнома” аз ҷойгоҳи вижа бархурдор аст.
